نگاهی به سبک روستیک در معماری

سبک روستیک در معماری به نام سبک روستایی نیز شناخته می شود و به معنی استفاده از طراحی های مختص بناهای روستایی و ییلاقی می باشد. در مجموع سبکی با رویکرد زمخت و بی تکلف است. از این رو خصوصیات یک خانه روستایی باید در نما و فضاهای داخلی آن دیده شود. مهمترین این ویژگیها ارتباط نزدیک با طبیعت است به طوری که استفاده از عناصر طبیعی در فضاهای معماری مشهود باشد. همچنین مصالح استفاده شده باید به صورت خام و طبیعی باشند زیرا به دلیل اقتصاد ضعیف مناطق روستایی، اغلب متریال به صورت کاملا طبیعی و بدون هیچ گونه اصلاحی در بافتشان، حتی در فضاهای داخلی استفاده می شود. این رویکرد، ظاهری خشن و زبر به فضا و کالبد می بخشد. علاوه بر طبیعی بودن، مصالح باید بوم آورد نیز باشند تا هماهنگی بین محیط پیرامون با بنای معماری مشهود شود.

ویلای روستیک

ذات ویلا به دلیل نزدیکی و ارتباطش با طبیعت به آسانی می تواند در سبک روستیک تعریف و طراحی شود. فقط کافی است در طراحی ویلا از عناصر طبیعت بیرونی در داخل بنا نیز استفاده کرد و با استفاده از طرحهای ساده، تک حجم و یا ترکیب احجام ساده، صمیمیت و گرمای سبک روستیک را نمایان کرد. دیوارهای نما بدون هیچ تزئینات و پرداخت کاری باید اجرا شود و دیوارهای داخلی نیز باید ظاهر خشن و طبیعی خود را حفظ کنند و تا حد امکان از همان متریال نما برای آنها استفاده شود. 

ارتباط فضایی داخل و خارج باید ارتباط فرمی – بصری قوی باشد. ارتباط بصری می تواند از طریق ایجاد بازشوهای بزرگ به ویژه رو به دید و منظرهای زیبای سایت ایجاد شود و از لحاظ کالبدی نیز می توان با امتداد پیاده راههای محوطه در داخل بنا و ایجاد تراسها و بالکن هایی، پیش آمده در جلوی بنا و استفاده از گیاهان طبیعی در داخل بنا این رابطه برقرار شود.

مبلمان نیز عنصری تعریف کننده در فضاهای داخلی است، بنابراین باید از مبلمان هایی ساده، نسبتا بزرگ و سنگین، با اختصاص متریالی طبیعی و یا با ظاهری طبیعی، زمختی و زیبایی خشن روستیک در طراحی ویلا، ملموس تر می شود.

حتی می توان از صندلی هایی به شکل کنده درخت و یا از خود کنده درخت با انجام اصلاحات و پرداخت هایی استفاده کرد. آویزهای روشنایی از فلز همراه با نوارهای چوبی اجرا شده در سقف ترکیب مناسبی شبیه کلبه های روستایی قدیم ایجاد می کند.

متریال مورد استفاده در ویلاهای روستیک سنگ، چوب، آجر و به طور خیلی محدود فلز می باشد . ویژگی های منطقه بومی تاثیر مستقیم در انتخاب مصالح دارد. به عنوان نمونه در یک منطقه کوهستانی استفاده از سنگهای ساب نخورده و با اندازه های مختلف در داخل و خارج بنا و محوطه اطراف آن ایده آل است. در حالیکه در مناطق جنگلی چوب المان شاخص و غالب است.

امروزه با توجه به تنوع مصالح موجود در بازار و پیشرفت در حوزه ساختطراحی متریال جدید، حق انتخاب زیادی در به کار بردن آنها وجود دارد. طیف گسترده ای از طرحهای قدیمی تا جدید با بافت ها و رنگهای مختلف وجود دارد.گرچه بیشتر رنگهای خنثی، خاکی و زمینه ای مناسب است.